خبرنگاران خالق چهار به جفت چهار رسید؛ فوتبال، شیرینِ فرهاد نیست - سرگرمی های محبوب

به گزارش سرگرمی های محبوب، تهران- خبرنگاران- محبوب است و راه محبوب شدن را بلد است؛ فوتبال را دوست دارد اما عاشقش نیست؛ او فرهاد مجیدی است.

45 بازی ملی و 10 گل زده برای او، با توجه به توانایی هایش بسیار کم بود. راپیدوین نباید تنها تیم اروپایی دوران بازیگری اش می بود. او می توانست با استقلال به جام های بیشتری برسد و 2 قهرمانی در لیگ نباید سرانجام کارش می بود. اما انتخاب های خودش باعث شد تا به 50 درصد آن چیزی که استحقاقش را داشت نرسد؛ با این حال، او با همان 50 درصدی که استفاده کرد به یکی از بهترین و محبوب ترین بازیکنان تاریخ استقلال تبدیل شد. بازیکنی که عظیمی اش را مانند خیلی از فوتبالیست های عظیم جهان و بر خلاف خیلی از عظیمان فوتبال ایران در لباس تیم باشگاهی اش به دست آورد.

از فرهاد مجیدی صحبت می کنیم. سرمربی کنونی آبی پوشان تهرانی که به معنای واقعی کلمه یک مربی امروزی است. مانند همتایان خارجی هم سن و سالش هنوز به فیزیکش اهمیت می دهد و اجازه نداده دوری از چمن به عنوان بازیکن، باعث جلو آمدن شکم و بیرون زدن پهلوهایش گردد. برونگراست؛ شبیه به گواردیولا و کلوپ. مانند مربیان نسل قبل خود تودار و اخمو نیست. در کنار زمین هیاهو می نماید و تیمش را به وجد می آورد. هنوز خیلی از شروع دوران مربیگری اش نگذشته اما معین است که مانند دوران بازیگری، استعدادی شگرف دارد. بازهم تصمیم با خودش است که بتواند از این استعداد بهره ببرد یا نبرد.

مجیدی جزو آن دسته از افرادی است که تصمیمات عجیب در زندگی اش زیاد می گیرد. تصمیماتی که همه را متعجب می نماید؛ حتی خودش. این تصمیمات عجیب در بیشتر اوقات به فوتبال حرفه ای اش ضربه زده اما انگار در زندگی شخصی برایش خوش یمن بوده است. بازی در امارات او را به صندلی های بالاتر در فوتبالش نرساند اما ثروتمندش کرد. می توانست در لیگ های معتبر اروپایی بازی کند و به هیچ عنوانی نرسد اما ترجیح داد در حاشیه خلیج فارس به تنها ایرانیِ برنده لیگ قهرمانان آسیا تبدیل گردد. می توانست در استقلالِ مظلومی بماند و یک قهرمانی دیگر کسب کند و جامی دیگر بالای سر ببرد اما بار دیگر تصمیم گرفت به بهانه دخترش به قطر برود و برای الغرافه توپ بزند. در غیرمنتظره ترین شرایط، تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت اما خیلی زود مربیگری را به صورت آکادمیک شروع کرد و سپس در عجیب ترین شرایط سرمربیگری تیم امید را پذیرفت و خیلی عجیب تر کناره گیری کرد و جدا شد. به نوعی می توان گفت مجیدی، فوتبال را دوست دارد اما عاشقش نیست یا به عبارتی دیگر، فوتبال برای فرهاد، حکمِ شیرین را ندارد.

فرهاد، راه محبوب شدن را خوب بلد است. انگار مهره مار دارد. هم در امارات این کار را کرد و هم قبل تر و بعدتر در استقلال. او جزو معدود فوتبالیست های ایرانی بود که توپ، از سرعتش نمی کاست و تغییر جهت دادن های متوالی جزو شگردهایش بود. همین موهبت عظیم باعث می شد تا فرهاد به راحتی مدافعان را از پیش رو بردارد. گلش در دربی 69 و دویدن ِ معروف شیث رضایی گواهی بر همین قضیه است. او فوتبالی را به نمایش می گذاشت که فوتبال دوستان ایرانی دوستش داشتند. زندگی حرفه ای باعث شد تا در 37 سالگی و در گرمای شرجی تایلند، قیچی برگردان بزند یا کمی قبل تر کل مدافعان ملی پوش سپاهان را با گلر ملی پوشش به تنهایی به سخره بگیرد. فرهاد در بحرانی ترین لحظه ها هم بلد بود چطور محبوب بماند؛ حتی وقتی 96 هزار نفر برایش سوت می زدند اما به یکباره با درآوردن لباس آبی و نشان دادن عدد چهار، محبوبیتش را بیرون از آن استادیوم چند برابر کرد و عددی برای کری خوانی به دایره واژگان فوتبال ایران افزود. همان عدد باعث شده تا حالا بگوییم خالق چهار به جفت چهار رسید.

منتظریم تا ببینیم این فرهادِ جاه طلب که در عین حال استاد تصمیمات عجیب است و فوتبال، برایش همه چیز نیست در کنار زمین به کجا می رسد. فعلا باید به ستاره اسبق استقلال، سرمربی کنونی استقلال و یکی از آینده دارترین مربیان وطنی بابت رسیدن به سن 44 سالگی تبریک بگوییم.