خبرنگاران مامان تب دارم؟ - سرگرمی های محبوب

به گزارش سرگرمی های محبوب، تهران - خبرنگاران - گرفتار ویروس کرونا آنقدر شده ایم که حتی فراموش کردیم که بچه ها را نباید درگیر کرونا کنیم و نگذاریم آنها این شرایط را بفهمند، اما وقتی صدا می زنند مامان بیا تبم رو بگیر، این یک هشدار است که بچه ها هم اسیر ویروس کرونا شده اند.

زندگی ما را درگیر کرونا نموده است و هر لحظه و شاید هر ساعت درباره این ویروس با هم حرف می زنیم، کودک هم می شنود، حتی نمی داند که کرونا چیست اما از آن می ترسد و تنها آنچه که از این ویروس می داند، این است که باید هر لحظه دست هایش را بشوید و تبش را بسنجد. نمیداند عدد 37 یا 38 خوب است فقط می گوید مامان تب دارم؟

بخاطر حرف هایی که عظیم ترها درباره کرونا می زنند او فقط می شنود، نمی داند که کرونا چیست، اما آنقدر دست هایش را می شوید که دیگر نرمی دست کودک سه ساله را ندارد. می گوید کاش کرونا برود تا من شهربازی برود. می داند که کرونا ترسناک است و او را خانه نشین نموده است.

از مادرش می پرسد چرا شهربازی نمی رویم که پاسخی بهتر از این نمی شنود چون کرونا آمده است، همین جمله او را متقاعد می نماید که کرونا ترسناک است و نباید از خانه بیرون برود. این موارد را با وجود سن بسیار کمش درک می نماید غافل از اینکه نمی داند اصلا کرونا چیست و چرا ما را خانه نشین نموده است.

از طرف دیگر بچه ای 10 ساله هر لحظه اخبار از تلویزیون پخش می گردد، سریع پای تلویزیون می نشیند و به مادرش می گوید مامان امروز این تعداد به افراد مبتلا به کرونا اضافه شده است یعنی ما هم ممکن است کرونا بگیریم حال بجز اینکه باید دست هایمان را بشوییم کاری دیگر هست که این بیماری نگیریم.

نگرانی و استرس تمام وجودش را فرا گرفته است که چگونه می گردد کرونا نگیریم؟ هر لحظه به واسطه سوادی که دارد آمار را پیگیری می نماید و این موضوع اضطراب این کودک را بیشتر می نماید و حتی زمانی که پدر و مادر قصد خرید دارند و از فرزندشان می خواهند با آنها برای خرید بروند اما در ماشین بماند مخالفت می نماید که مامان من خانه می مانم شما خودتان تنها بروید.

اینکه بچه ها تا این حد درگیر کرونا شوند اصلا مورد نظر هیچ یک از کارشناسان نیست و اغلب کارشناسان معتقدند باید استرس و اضطراب را از بچه ها دور کند همانگونه که دکتر عبدالله کریمی فوق تخصص بیماری های عفونی بچه ها با تاکید بر لزوم دور نگه داشتن بچه ها از افراد مبتلا به کرونا گفت: باید به بچه ها دور از هر گونه استرس و اضطراب، رعایت بهداشت فردی و دور ماندن از مبتلایان به ویروس کرونا را آموزش داد و امور زندگی جاری آن ها را مختل نکرد.

وی اضافه کرد: فراوری واکسن کرونا یک سال زمان می برد، هنوز کرونا درمان ضد ویروسی شناخته شده ندارد و تداوم همه گیری آن معین نیست، بنابراین مردم باید در همه گروه های سنی موارد بهداشتی را به طور کامل رعایت نمایند و والدین از آوردن بچه ها به مکان های شلوغ خودداری نمایند.

این پزشک فوق تخصص گفت: برای جلوگیری از ابتلا بچه ها به این بیماری باید راه های پیشگیری و رعایت بهداشت فردی از جمله شستن مرتب دست ها با آب و صابون، استفاده از ژل های ضدعفونی نماینده دست، دور ماندن از افراد آلوده به این ویروس رعایت گردد.

کریمی ادامه داد: این روزها با توجه به انتشار اخبار مبتلایان به ویروس کرونا و نگرانی های ایجاد شده در بین خانواده ها به وسیله فضای مجازی، والدین مضطرب هستند که آیا بچه ها آن ها در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند و این استرس و نگرانی، بچه ها را نسبت به کرونا حساس می نماید. باید به بچه ها دور از هر گونه استرس و اضطراب، رعایت بهداشت فردی و دور ماندن از مبتلایان به ویروس کرونا را آموزش داد و امور زندگی جاری آن ها را مختل نکرد.

بعضی بچه ها که نمی دانند اصلا کرونا چیست، خطابشان به کرونا این گونه است که کرونا خانم ما تو را شکست می دهیم. این حس بچه هاه نشان می دهد که هیچ شناختی نسبت به این ویروس ندارند اما فقط ترس در وجودشان است و دلشان می خواهد این ویروس زودتر برود که به شهربازی برود یا بتوانند به خانه پدر عظیم و مادر عظیم بروند. شناخت بچه ها در این حد است.

یکی دیگر از بچه ها که با خاله خود رابطه خوبی دارد، می گوید از کرونا می ترسد که مبادا پدر یا مادرش بخاطر کرونا بمیرند اما همین که نمی داند درد بی پدری و مادری چه حسی دارد فقط این جمله را به زبان می آورد که مادر اگر کرونا گرفتی و مردی من اجازه دارم بروم خانه خاله؟

اینها ناآشنایی بچه ها از شرایط کنونی شیوع ویروس کرونا است اما باید بچه ها را درگیر این مسائل نکنیم و تنها راه های رعایت بهداشت فردی به آنها را آموزش دهیم و ترس را از وجودشان دور کنیم تا بدون اضطراب دوران قرنطینگی در خانه را بگذرانند.

چرا باید ترس را میهمان ناخوانده دوران شیرین کودکی کنیم و دنیای زیبای آنان را با این ترس و اضطراب در وجودشان تلخ کنیم و حتی جملات نازیبایی همچون مرگ و بیماری را از زبان بچه ها بشنویم چرا نباید زندگی رنگارنگ و دوران کودکی را با نگاه خودشان دنبال نمایند.

ساجده ودودی روانشناس و مشاور بچه ها نیز در این باره می گوید: والدین اغلب حواسشان نیست که در این بحران، این ترس وجود بچه ها را فرا می گیرد و بسیاری از بچه ها ممکن است اصلاً در این باره حرفی نزنند. خیلی خوشبخت هستیم اگر بچه های ما ترس هایشان را با ما در میان بگذارند و ما بتوانیم به آنها توضیح بدهیم. در نتیجه ضروری است که حتماً والدین در این گونه موارد با بچه ها حرف بزنند و یک توضیح درست، صادقانه، منطقی و علمی (در حد سن کودک) در باب چرایی اتفاقات در اختیار او بگذارند و راه های مراقبت را با کودک مرور نمایند، برای این که دچار اضطراب نشوند.

این مشاور کودک در ادامه به یکی از تصورات غلط این روزها اشاره نمود و گفت: یک تصور غلط دیگر وجود دارد که چون گفته می گردد که همدیگر را بغل و یا روبوسی نکنید، ما فکر می کنیم که بچه هامان را هم نباید بغل کنیم. در صورتی که آن ها اتفاقاً به تماس فیزیکی ما (به ویژه وقتی که مضطرب هستند و نگران می شوند) احتیاج دارند. وقتی پدر و مادر در یک خانه زندگی می نمایند، اگر یکی از آنها ناقل باشند، این بیماری منتقل می گردد و خیلی ارتباطی به بغل کردن و تماس ندارند. در نتیجه بسیار ضروری است که مخصوصاً مادران، حتماً بچه هاشان را در آغوش بگیرند و ببوسند و به آنها اطمینان بدهند که نگران نباش ما هستیم، مراقبت تو هستیم و قرار نیست اتفاق خاصی برای ما بیفتد.

این روانشناس کودک در توضیح نوع مواجهه درست با ترس های بچه ها توضیح داد: چالش دیگری که این روزها بسیار بچه ها را درگیر نموده، ندیدن عزیزانشان است؛ ندیدن پدرعظیم و مادرعظیم، دوستان مدرسه، مهدکودک و مدرسه نرفتن و ندیدن معلم های کلاس های مختلف که به نوعی سرگرمشان می کردند و این ندیدن باعث ایجاد نگرانی می گردد که چه شد که همه چیز این گونه تعطیل شد و ما به این ترتیب خانه نشین شدیم؟

وی ادامه داد: ضروری است تدابیری اندیشیده گردد که حالا چطور می توانیم دوست داشتن ها و محبت هایمان را باز هم به آدم های دیگر نشان بدهیم؟ و به آنها بگوییم که ما هنوز به یاد و به فکرشان هستیم؟ این موضوع با یک همفکری و خلاقیت شکل می گیرد که مثلاً برایشان نقاشی بکشیم، سلفی بگیریم و در فضای مجازی منتشر کنیم؛ و یا تماس تصویری بگیریم و از هرجایی که هستیم با هم حرف بزنیم تا بتوانیم از این شرایط عبور نموده و دوباره به نزد آنها برویم و ببینیمشان.

این روانشناس اضافه کرد: احساسات بچه ها را انکار نکنیم یعنی ترس هایشان را ببینیم و تأیید کنیم؛ مثلاً وقتی کودک می گوید من می ترسم که مریض بشوم، نگوییم که ترس ندارد، بگوییم بله من هم مانند تو بسیاری از اوقات می ترسم اما با خودم فکر نموده ام که به جای ترسیدن، می توانم به نوعی خودم را سرگرم کنم که حواسم پرت بگردد.

وی ادامه داد: مثلاً من هم خیلی ناراحتم که مادرعظیم را خیلی وقت است که ندیده ایم ولی نشستم و فکر کردم و دیدم که می توانیم به آنها زنگ بزنیم، برایشان نامه بنویسم یا نقاشی بکشیم و بفرستیم که یادشان بیاندازیم که هنوز دوستشان داریم.

همه ما باید کرونا را جدی بگیریم و به تمام نکات بهداشتی در این باره توجه کنیم اما وسواس، استرس و اضطراب را باید از همه اعضای خانواده دور کنیم چرا که استرس می تواند ما را حساس تر کند و حتی فکر و خیال های بیشتری درباره درگیری با کرونا برای ما به ویژه بچه ها ایجاد کند. پس فقط با هم در خانه بمانیم تا کرونا را شکست دهیم و زندگی را به حالت عادی گذشته بازگردانیم.