قطع تنفس حین خواب می تواند بر رشد مغز بچه ها تاثیر بگذارد - سرگرمی های محبوب

به گزارش سرگرمی های محبوب، یک آنالیز نو نشان می دهد که نوجوانانی که دچار اختلال تنفس شبانه از نوع قطع تنفس حین خواب (sleep apnea) هستند، ممکن است مغزهای متفاوتی با مغزهای همسالانشان داشته باشند.

به گزارش سرگرمی های محبوب به نقل از هلث دی پژوهشگران دریافتند که در میان حدود 100 نوجوانی که اسکن مغزی شده بودند، آنهایی که دچار قطع تنفس انسدادی (OSA) حین خواب بودند، بافت مغزی نازکتری در سطح مغز داشتند و بعلاوه بعضی از نشانه های التهاب در مناطقی از مغز که برای حافظه و یادگیری اهمیت دارند، در آنها دیده می شد.

پژوهشگران بیمارستان بچه ها در مونته فیوره در نیویورک که این آنالیز را انجام داده اند، می گویند اینکه این تفاوت های ساختار مغز در این بچه ها دقیقا چه معنایی دارد، دقیقا معلوم نیست، اما این یافته ها که اخیرا در ژورنال Sleep منتشر شده است، نشان می دهند که OSA می تواند به تغییرات قابل مشاهده ای در مغز بچه ها بینجامد.

آنالیز ها تخمین می زنند که حدود یک تا 5 درصد بچه ها دچار قطع تنفس حین خواب از نوع انسدادی هستند، اختلالی که در آن بافت های گلو در حین خواب منقبض می شوند و باعث وقفه و آغاز های دوباره مکرر تنفس می شوند. خر و پف با صدای بلند آشکارترین علامت این اختلال است، اما خواب آلودگی روزانه و مسائل در توجه و تمرکز هم از نشانه های هشداردهنده آن است.

این پژوهشگران برای آنالیز این موضوع 98 نوجوان را با ام آرآی اسکن مغزی کردند: 53 نفر از این نوجوانان OSA داشتند و دچار اضافه وزن یا چاقی بودند؛ 45 نفر دیگر در همان طیف وزنی قرار داشتند، اما قطع تنفس حین خواب نداشتند (بچه ها با هر وزنی ممکن است دچار OSA شوند، اما چاقی یک عامل خطرساز برای این عارضه است).

پژوهشگران بر این موضوع متمرکز شدند آیا این دو گروه بچه ها تفاوت هایی از لحاظ ضخامت قشر مغز (خارجی ترین لایه مغز) یا ساختار هیپوکامپ (منطقه ای از مغز که در حافظه و یادگیری دخیل است) دارند یا نه.

این آنالیز در مجموع نشان داد که نوجوانان دچار OSA در مقایسه با بچه ها عاری از این اختلال، دارای قشر مغزی نازکتر هستند و نیز حجم بزرگتر در بخشی از هیپوکامپ دارند (که می تواند نشانه التهاب یا تورم باشد). از طرف دیگر هر چه عارضه قطع تنفس در این بچه ها شدیدتر بود، این تفاوت های مغزی هم بزرگتر بودند.

پرسش اصلی این است که آیا این تفاوت های ساختاری مغز باعث مسائلی در حافظه یا یادگیری یا مسائل عاطفی یا رفتاری می شوند یا نه.

دکتر شالینی پاروتی، سخنگوی انجمن متخصصان پزشکی خواب آمریکا که در این آنالیز شرکت نداشت، می گوید: این آنالیز به طور خاص به پیشرفت دانش در حوزه پیامدهای مغزی ناشی از قطع تنفس در نوجوانان یاری می نماید. به گفته او، آنالیز های بزرگتر با شمار بیشتر بچه ها مبتلا OSA ممکن است به روشن شدن بیشتر چگونگی تاثیر تغییرات مشاهده شده در ام آرآی مغز بر یادگیری، توجه و تمرکز، خلق وخو، کارکرد تحصیلی و ..یاری کند.

قطع تنفس حین خواب به طور رایج ناشی از التهاب مزمن لوزه ها یا آدنوئیدها (بافت های لنفاوی در بخش بالایی گلو) است. در این موارد، جراحی برای برداشتن این بافت ها درمان استاندارد به شمار می رود.

یک شیوه درمانی دیگر استفاده از وسیله ای است که با پمپ کردن ملایم هوا به وسیله یک ماسک روی بینی راه هوایی را باز نگه می دارد.

با اینکه هنوز روشن نیست که آیا تفاوت های مغزی مشاهده شده در این آنالیز چه تاثیری بر زندگی روزانه بچه ها دارد، می دانیم که قطع تنفس حین خواب درمان نشده می تواند باعث تحریک پذیری کودک در طول روز گردد. این بچه ها ممکن است دچار اختلال در توجه و یادگیری و مسائل رفتاری شوند که شبیه به اختلال های مشاهده شده در بچه ها دچار اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) است.

اگر والدین متوجه نشانه های احتمالی OSA - ماننند خروپف بلند در شب، خواب آلودگی روزانه و مسائل یادگیری یا رفتار- در کودکشان شوند، باید او را به نزد متخصص بچه ها ببرند.

بعضی از بچه ها ممکن است احتیاج به ارجاع به متخصص گوش و حلق و بینی داشته باشند تا معلوم گردد لوزه ها یا آدنوئیدها باعث انسداد راه های هوایی شده اند یا نه. گروه دیگر از بچه ها ممکن است احتیاج به آنالیز بوسیله متخصص پزشکی خواب داشته باشند تا مشکل شان تشخیص داده و درمان گردد.