کوچه لولاگر؛ کوچه قرینه پایتخت - سرگرمی های محبوب

به گزارش سرگرمی های محبوب، خیابان حافظ خیابان شلوغی است و در کمتر روزی روی آرامش را به خود می بیند. از یک طرف به خیابان انقلاب راه دارد و از یک طرف می رسد به خیابان پر رفت و آمد جمهوری و موبایل فروشی هایش. اما بین اینهمه شلوغی کوچه ای قرار گرفته که از آن همه هیاهو به دور است و حیات جداگانه ای را از سر می گذراند. کوچه ای که گذر زمان شکل و شمایلش را تغییر نداده و به آن لولاگر یا کوچه قرینه پایتخت می گویند. با خبرنگاران تریپ همراه باشید و با این کوچه بیشتر آشنا شوید:

کوچه لولاگر کجاست؟

کوچه لولاگر در خیابان نوفل لوشاتو کوچه عجیب و غریبی است. اول و آخرش در دارد و همه ساختمان ها در آن شبیه به هم و قرینه هستند، به همین دلیل هم به آن متفاوت ترین کوچه پایتخت می گویند. می روید خیابان حافظ که تعدادی از قدیمی ترین هتل های تهران هم نزدیکش است، وارد خیابان نوفل لوشاتو که سفارت فرانسه و ایتالیا هم آنجاست، می شوید، 50 متر می روید و به کوچه لولاگر می رسید، جایی که هنوز ساختمان های آجری با بهارخواب های دل انگیزش به قوت سابق درآن باقیست. جایی که پای ساختمان های مرتفع هنوز به آن بازنشده و حتی ساکنانش هم، همان ساکنان قدیمی اند، مگر ساکنان ارمنی و جوانترها که حالا برخی هایشان رفته اند خارج و مگر برخی از خانه ها که خالی است و قرار است به بیمارستان مروستی اضافه گردد.

داستان کوچه قرینه تهران

کوچه لولاگر که جزو آثار ثبت شده میراث فرهنگی است، عمری طولانی و قصه ای خواندنی دارد. سال 1317 محمد باقر لولاگر که حالا عمرش را به شما داده، در تهران و شهرهای دیگر مشغول ساخت و ساز است و دستی در کار خیر دارد. او تصمیم می گیرد با برادرش، اکبر لولاگر که در برلین فرش فروش است، شراکتی راه بیاندازد، بنابراین بخشی از اموالش را صرف ساخت مسجد و بیمارستان می نماید - بناهایی که هنوز به قوت خودش باقی است- و با بخش دیگر زمین کوچه لولاگر را می خرد و به یاری سرمایه برادرش، مشغول ساخت خانه هایی در کوچه لولاگر می گردد.

محمد باقر لولاگر از آنجا که نماینده برادرش است، به رسم امانت داری، مشابه هرچیز که برای خود ساخته، یکی هم به همان شکل و به یاری استاد حسن بنا در طرف دیگر کوچه برای برادر دور از وطنش می سازد و اینطوری می گردد که کوچه قرینه پایتخت شکل می گیرد. ساختمان هایی با بهارخواب و درختانی متقارن یکی بعد از دیگری ساخته و کوچه محلی می گردد برای زندگی اختصاصی لولاگرها، خانواده ای که هنوز و با گذشت 78 سال بیشترشان هنوز ساکن خانه های سمت چپ کوچه اند، اما مثل خانه ها، نه به همان سرزندگی سابق.

پیتزا داوود؛ قدیمی ترین پیتزافروشی شهر

کوچه لولاگر، جذابیت های دیگری هم به غیر از خانه های قرینه اش دارد. قدیمی ترین پیتزا فروشی تهران یعنی پیتزا داوود ته همین کوچه است. به عقیده خیلی ها آقا داوود با موهای سفیدش میراث زنده کوچه است و پیتزافروشی کوچک او باعث شده، لولاگر از فراموشی نجات پیدا کند، مردم می آیند روی چهارپایه های رنگی و جعبه نوشابه های مغازه آقا داوود می نشینند و حال و هوای قدیمی اش را عوض می نمایند.

پیتزا داوود که در یازدهم بهمن سال 40 باز شده، هنوز هم پیتزا را به سبک دهه 40 دست مشتری می دهد. وارد مغازه آقا داوود می شوید و تا غذایتان حاضر گردد، آقا داوود یا شاگردش ممد آقا، کالباس مارتادلا جلویتان می گذارد که مجانی است، ولی مزه اش به نظر خیلی ها تعریف چندانی ندارد. به اضافه اینکه در اینجا خبری از ساندویچ نیست و تنها غذای آن 4 نوع پیتزاست که با همان کالباس های نه چندان خوشمزه درست می گردد.

آقا داوود، کالباس های لیونر را می برد و روی شان آویشن و پنیر می پاشد و می فرستند داخل تنور. در پیتزا داوود عادت های عجیبی حاکم است. مثل اینکه روی دیوار مغازه نوشته شده خالی بستن ممنوع و هروقت آقا داوود ببیند که مشتری ای در حال خالی بستن است زنگ بالای سرش را به صدا درمی آورد. رسم های عجیب و غریب به همینجا هم ختم نمی گردد. در پیتزا داوود موقع سفارش باید اسم کوچکتان را بگویید، به اضافه اینکه سفارش مشتری ها بنا به تصمیم خود داوود زده می گردد. اگر سه نفر باشید و چهارتا پیتزا خواسته باشید، آقا داوود می گوید چهار تا زیاده، دو تا بستونه. اگر هم سیر نشده باشید، آقا داوود پیتزای دیگری در تنور می گذارد. دیوار روبه روی مغازه هم پر از یادگاری هایی است که می گویند بخشی از آنها را سربازانی که به جبهه می رفتند نوشته اند.

برای اینکه با بهترین ساندویچ و پیتزا فروشی های تهران آشنا شوید این صفحه را ببینید: بهترین ساندویچ و پیتزا را در تهران کجا بخوریم؟

کافه ری را؛ کافه ای مدرن اما باصفا

جاذبه دیگر کوچه لولاگر کافه ری راست. کافه ای که فضای دلنشین و پرنوری دارد و پنجره هایی عظیم روبه حیاتی باصفا. ساختمان کافه ری را که زمانی یکی از خانه های قدیمی کوچه بوده، توسط یکی از نوه های تازه از فرنگ برگشته لولاگرها بازسازی شده، خانه ای که زمانی برای اهالی کوچه در حکم بچه کوچک و کر و کثیفی بوده که هر روز در کوچه بدو بدو می نموده و حالا بچه سربه راهی شده. خانه علاوه بر کافه رستوران، گالری هم هست و در یکی از طبقاتش سفیر فرانسه زندگی می نماید. اگرچه قرار است به زودی بقیه خانه های کوچه لولاگر هم به شکل و شمایل همین خانه دربیایند. به زودی کوچه توسط شهرداری کف پوش می گردد و نورپردازی همه جایش را روشن می نماید، چون به قول آقا داوود این جا یک کوچه معمولی نیست.

اگر می خواهید با زیباترین کافه های تهران آشنا شوید را ببینید.