روانشناسان: اضطراب مسری است ، عامل مستقیم اضطراب بچه ها را بشناسیم ، چگونه علایم اضطراب در بچه ها را تشخیص دهیم؟ - سرگرمی های محبوب

به گزارش سرگرمی های محبوب، بارها شنیده ایم که فرزند ما آن چیزی که ما می خواهیم یا می گوییم نمی گردد، آن چیزی می گردد که ما هستیم. رفتار والدین، به طور مستقیم و غیرمستقیم بر شخصیت و رفتار بچه ها تأثیر می گذارد؛ طوری که حتی آینده بچه ها در گرو طرز فکر و در مرحله بعد طرز رفتار پدر و مادر است.

به گزارش سرگرمی های محبوب،اینکه هر کدام از والدین در موقعیت های مختلف چه رفتاری دارند، با همدیگر چطور رفتار می نمایند و در نهایت برخوردشان با فرزند چگونه است، همه روی شکل گیری طرز فکر و رفتار فرزند اثر دارند. پس به عنوان والدینی که دوست داریم فرزندمان آینده بهتری را رقم بزند، ضروری است که در صورت احتیاج در خصوص نحوه تفکر و رفتارمان بازنگری داشته باشیم. اگر رفتارمان آسیب زا باشد، برترین راه، بالا بردن مداوم آگاهی است؛ هم از راه مشورت با مشاوران کاربلد، هم با گذراندن دوره های آموزشی مختلف که به ما دید روشن تری نسبت به فرزندمان، خودمان و جامعه می دهد. در این مطلب سراغ یکی از این رفتارهای آسیب زای والدین رفته ایم که خواه ناخواه مستقیم روی کودک اثرگذار است؛ اضطراب.

عامل مستقیم اضطراب بچه ها

اولین بستری که فرزند در آن رشد می نماید، خانواده است. سیاست اصلی خانواده را هم پدر و مادر مشخص می نمایند. البته این طور نیست که یک روز پدر و مادر بنشینند و قوانینی را تصویب نمایند و آگاهانه طبق آن خانواده را مدیریت نمایند، بلکه کاملا ناآگاهانه و براساس روشی که آن را استاندارد زندگی می دانند، این قوانین را توی فکر بچه ها حک می نمایند.

برای مثال اگر پدر خوب بودن، توی فکر یک مرد این باشد که در مواقع لازم باید سر فرزند فریاد بکشد، در مواقعی که به نظرش لازم می آید، سر فرزندش داد می زند و فرزند هم این رفتار را به عنوان یک معیار قبول می نماید و خودش هم در آینده همین رفتار را تکرار خواهد نمود. پس اگر پدر و مادر مضطرب باشند، قانون خانه خواه ناخواه بر مبنای اضطراب شکل می گیرد. ریشه اضطراب در ناامن تماشا دنیای اطراف است. اینکه ما تصور می کنیم هر رفتاری به احتمال زیاد یک اتفاق خطرناک و بد را رقم خواهد زد، به ما اضطراب می دهد. اولین واکنش به اضطراب، کوشش برای کنترل کردن محیط است؛ کوششی که جلوی رشد روانی فرزند را می گیرد.

تشتماشاماینده اضطراب

اضطراب یک چرخه معیوب است و تا زمانی که جلوی آن را نگیریم، ادامه دارد و بر شدت آن افزوده می گردد. چطوری؟ فرض کنید ما به عنوان والدین، دوست نداریم فرزندمان ناکامی را تجربه کند و از تصور این اتفاق مضطرب می شویم. مدام می خواهیم زیر پروبال فرزندمان را بگیریم و به او در کارهایش یاری کنیم.

این رفتار ما، فرزند ما را یک موجود وابسته بار می آورد که اگر بخواهد کاری را به تنهایی به انجام برساند، اضطراب فراوانی را تجربه خواهد نمود و این یعنی ورود به یک زندگی سراسر نگرانی و ابهام که فرد حتی نسبت به توانایی های پیش پاافتاده و روزمره خودش هم مطمئن نیست. از طرف دیگر پدر مادری که این طور فکر می نمایند، اضطرابشان زمانی کمی تسکین پیدا می نماید که فرزند را تحت کنترل خود می ببینند و تصور می نمایند با این کار عوامل خطرساز را دور نگه می دارند. اما در دنیای واقعی کنترل صددرصد هیچ پدیده ای دست انسان نیست و بالاخره یک روز اتفاقی که نباید بیفتد، می افتد. بعد از آن، اضطراب تکرار آن اتفاق جایگزین اضطراب قبلی می گردد و این یعنی پدر و مادری با این طرز تفکر هیچ گاه قرار نیست روی آرامش را ببینند.

تسکین دهنده اضطراب

برای خروج از این چرخه، ضروری است اول به اضطراب خودمان غلبه کنیم و برای این کار، اولین قدم مراجعه به یک روان شناس معتبر و کاربلد است. چرا؟ چون ویژگی های اخلاقی و رفتاری هر کدام از ما اختصاصی خودمان است؛ درست مثل اثر انگشت. پس نمی گردد با یک نسخه کلی ویژگی های رفتاری اشتباهمان را درست کنیم. می توانیم تغییر کنیم، ولی شاید لزوماً آن تغییر یک تغییر درست نباشد و آسیب های جانبی دیگری به روح و روان خودمان و اطرافیانمان وارد کند. البته برای مواقع ضروری می گردد راهکارهای کلی برای بیرون رفتن از حالت اضطراب داد که در ستون های صفحه در این باره پیشنهادهایی مطرح نموده ایم، ولی استفاده از یاری مستقیم یک روان شناس خبره خیلی کارمان را راحت تر خواهد نمود.

اگر دچار اضطراب شدید هستیم و روال زندگی روزمره ما مختل شده، ضروری است ابتدا با درمان های رفتاری و حتی در صورت ضرورت و با تأیید پزشک درمان های دارویی، علائم اضطراب را کاهش دهیم. در مرحله بعد بهتر است ریشه های اضطرابمان را پیدا کنیم و با یاری مشاور، آن ها را یکی یکی کمرنگ کنیم تا به مرور زمان از وجودمان خارج گردد. وقتی اضطراب خودمان کمرنگ شد، به چشم خودمان خواهیم دید که رفتارهای اضطرابی فرزندمان هم کم شده است.

علایم اضطراب در بچه ها

بسته به اینکه فرزندمان توی چه سنی باشد، واکنش های اضطرابی او فرق دارد. این واکنش ها ممکن است جسمانی باشند، مانند یبوست های طولانی مدت یا ممکن است رفتاری باشند، مانند ترس شدید و اغراق شده از برخی پدیده ها. ترس شدید از تاریکی، ترس شدید از حیوانات و حشرات، ترس بیش از حد از افراد غریبه، نمونه هایی از رفتار اضطرابی بچه ها است. در سن بالاتر ممکن است فرزندمان با ترس از مدرسه و امتحان اضطراب خودش را نشان دهد. به هر شکلی که علایم اضطراب را در فرزندمان می بینیم، ضروری است اول به رفتار خودمان نگاه کنیم و بعد به محیطی که فرزندمان با آن در ارتباط است مثل مهد کودک، مدرسه یا هر محیط دیگری که فرزندمان در آن حضور دارد. البته قرار نیست ما کنترل کامل محیط را به دست بگیریم، بلکه با ترکیبی از کنترل اضطراب خودمان و کنترل نسبی محیط مهد یا مدرسه، می توانیم در کمرنگ کردن علائم اضطراب فرزندمان نقش مهمی ایفا کنیم.